Niedzielna wycieczka

Lena wymiotuje w aucie po 20 minutach w nim przebywania. Trudno, przyzwyczailiśmy się i uczymy się z tym żyć. Nie chcąc Leny narażać na męczarnie z wyrywającym się do ucieczki żołądkiem, jeśli gdzieś jedziemy robimy wszystko by za środek transportu służył nam pociąg.
Pociągi są śmierdzące, obdrapane i brzydkie... ale mają zaletę - nie powodują wymiotów u starszaka :)

W niedzielę wybraliśmy się do stolicy. Tak po prostu, bez planu, bez pomysłu, spontanicznie. Z palemkami bo przecież była palmowa niedziela.


Zabawa na placu zabaw w Ogrodzie Saskim:

Plac Nieznanego Żołnierza i zapatrzenie Leny w zmianę warty przy grobie:

Na "barana" u taty, na Rynku Starego Miasta:

Z palemką do kościoła:

Wróciliśmy wcześniej. Lena złapała krótką drzemkę w pociągu. Po tym jak wysiedliśmy na peron stwierdziła:

"spałam tak długo, jestem bardzo wyspana, może pójdziemy na 5 minut do Wesołego Miasteczka"

taaaak... długa drzemka, całe 15 minut, taaaakaaaa wsypana :)

No a 5 minut przerodziło się w 1,5 godziny. Ale cóż nie codziennie przyjeżdża Wesołe Miasteczko.

Szaleńcza zabawa na ukochanej przez Lenę dmuchanej zjeżdżalni. Zjeżdża zawsze, gdy tylko nadarza się okazja, uwielbia. Pierwsze zjazdy zaliczała jak miała 2 lata i 7 miesięcy. Wówczas miała fory, bo jako najmłodsza uczestniczka zabawy dłużej wchodziła niż zjeżdżała i często pozwalano jej zostawać 2 albo trzy zmiany dzieciaków. Ale Lena w ciągu zmiany zjeżdżała 2 razy, bo większość czasu wspinała się po siatce :)

Teraz idzie jej zdecydowanie szybciej i nikt jej już nie daje forów ;)

Mimo choroby lokomocyjnej Lena nie ma problemów z kręceniem się na karuzelach

Iwo jako miłośnik samochodów i motoryzacji, szalał z tatą:

Nie udało się przejść obojętnie obok karuzeli dla maluchów. Dlaczego? Bo Iwo zauważył, że jest motor na którym koniecznie chciałby się przejechać:

Lena korzystając z okazji postanowiła poujeżdżać konika... różowego :)

A na koniec, jako wisienkę na torcie, zafundowaliśmy sobie rodzinną przejażdżkę na "Młyńskim kole" lub "Diabelskim Młynie" jak kto woli

Lena była zachwycona, ja byłam przerażona. Trzymałyśmy się z Leną za rękę, Lenie uśmiech z buzi nie schodził a mnie się nie jeden okrzyk przerażenia z buzi wyrwał. A Lena mnie pocieszała:

"Mamusiu, zamknij oczy i pomyśl sobie, że jesteś już na dole"

i

"Mamusiu, wyobraź sobie, że jesteś ptakiem"

Tak świat wyglądał z lotu ptaka

A tak już z dołu

Dzień należał do baaaardzo udanych. Muszę przyznać, że czułam się wykończona, ale wszystko wynagradzają uśmiechnięte buziaki.