Konik w nagrodę

Skąd w małym dziecku tyle przebiegłości?

Jednym Konikiem nie nauczę przekupstwa... mam nadzieję :)

Konik ostatecznie trafił do rąk Lenki, po tygodniu oczekiwania i świetnego zachowania. Były momenty trudne i pełne napięć, ale szybko mijały na hasło "konik"... ewentualnie na trzecie powtórzenie hasła "konik". Ale działało. Najgorszym dniem była środa, bo nic nie działało a Lena urządziła sobie dzień histeryka.

Podsumowując 6:1 na korzyść uśmiechniętej Leny.

Konik wzbudził dziką radość i ogromną satysfakcję.

Szkoda jednak, że magia konika i uśmiechnięta dziewczynka odeszły w zapomnienie jak za dotknięciem zaczarowanego kopytka. I teraz Lena pertraktuje "chomika" na którego ja się nie zgadzam. ;) Trudno, pocierpię i jakoś zniosę całodniowe jęczenie. Moja kieszeń a tym bardziej kieszeń taty nie zniesie co tygodniowych zachcianek córeczki :))

Wniosków mam kilka:

- jeśli dobrze zmotywuję Lenę, jestem w stanie sprawić by częściej się uśmiechała

- moje dziecko jest przebiegłe i przekupne

- nawet czterolatek jest w stanie sobie wykombinować, że aby osiągnąć wymierną korzyść, trzeba się odrobinę poświęcić.

*  *  *

Wczoraj, w drodze na pocztę Lena pokazała mi jak pięknie potrafi manipulować otoczeniem.

Otoczenie to ja :).

Płacz, wrzask, łzy jak grochy a potem zawodzenie oczywiście o wszystko - o to że spodnie uwierają w pasie, o to że kapelusz spada na wietrze, o to że gorąco, o to że słońce świeci... W końcu nie wytrzymałam i po 20 minutach wysłuchiwania tego wszystkiego powiedziałam:

"Lena, miałam w planie w drodze powrotnej z poczty, kupić Tobie i Iwciowi loda. Twoje zachowanie jednak sprawia, że my z Iwciem będziemy jeść lody a Ty nie, bo takie zachowanie zasługuje na karę a nie na nagrodę. Jeśli nadal będziesz tak ryczeć i wrzeszczeć, to lodów Ci nie kupię"

Co zrobiła Lena?

Oczywiście natychmiast się uśmiechnęła, chusteczką wytarła buzię mokrą od łez i nie tylko od łez i nagle spodnie już nie uciskały... i dodatkowo poprosiła, byśmy przeszli do cienia bo w słońcu jest gorąco.

Cóż, przebiegła bestia, maniupulatorka... wie czego chce i wie jak to osiągnąć.

*  *  *

Byłam dziś u fryzjera, dzieci zostały w domu z tatą.

Reakcja Leny po jakichś 30 minutach od mojego powrotu:

"Mamusiu, gdzie byłaś? Dziwnie wyglądasz. Jak strach na wróble albo czarownica"

O masz Ci los, a ja byłam przekonana patrząc na siebie w lustrze, że wreszcie wyglądam jak człowiek :)))

*  *  *

Wspólne przytulanki: